ضدعفونی کننده ها دسته ای از مواد زیست کش هستند که در سطح بافت زنده پوست و بدن مورد استفاده قرار می گیرند و با اثرگذاری بر باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها، اسپور باکتری ها و سایر ارگانیسم ها آن ها را از بین می برند و یا از رشد آن ها جلوگیری می نمایند.

اثربخشی ضدعفونی کننده، تحمل پوستی مواد سازنده آن و غیر سمی بودن، ظاهر مناسب، مقرون به صرفه بودن، عطر و بوی خوب و استفاده آسان از جمله فاکتورهای مهم در انتخاب یک ضدعفونی کننده مناسب هستند. عامل دیگری که از اهمیت بالایی برخوردار است، سرعت تبخیر ماده ضدعفونی کننده می باشد. زمان خشک شدن ضدعفونی کننده باید متناسب با مدت زمان لازم برای از بین بردن باکتری باشد. الکل اتیلیک 70 درصد و ایزوپروپیل الکل 60 تا 70 درصد، سرعت عمل مطلوبی داشته و از جمله ضدعفونی کننده های مناسب به شمار می روند.

اتانول و متانول هردو مایعی بی رنگ و شفاف هستند اما متانول برخلاف اتانول برای مصرف انسان سمی است. به همین دلیل برای این که متانول قابل تشخیص شود عموماً به آن رنگ زرد یا نارنجی اضافه می کنند. این ماده در پتروشیمی ها و به روش صنعتی تولید می گردد. متانول یک ترکیب سمی بوده و کاربردهای صنعتی دارد. نوشیدن متانول می تواند منجر به کوری و حتی مرگ شود. همچنین این ماده از طریق تنفس و پوست نیز قابل جذب بوده و ممکن است تأثیرات نامطلوبی بر روی پوست و دستگاه عصبی انسان برجای گذارد. در حالی که اتانول برخلاف متانول در ساخت ضدعفونی کننده ها، تولید دارو، تولید عطر و ادکلن، استفاده جهت سوخت و … کاربرد فراوانی داشته و در صنعت به عنوان حلال و ماده واسطه شیمیایی برای تولید بیشتر ترکیبات آلی استفاده می شود.